We houden van symmetrie. De ramen op gelijke hoogte, de schilderijtjes keurig recht, de stoel precies onder de tafel. Ons oog zoekt balans, ons hoofd vraagt erom.Maar soms gebeurt er iets moois als het niet klopt. Als de boom in de tuin nét scheef staat, als de gevel een onregelmatigheid heeft, als in een gesprek iemand een onverwachte wending maakt. Het oog protesteert misschien even; maar het hart zegt: dit is ècht. Asymmetrie is spannend. Het daagt uit. Het breekt het keurslijf van perfectie. En juist daardoor komt er leven in. Zoals een melodie die nét een onverwachte toon maakt, en daarom blijft hangen. Misschien is dat de schoonheid van asymmetrie: het doet ons beseffen dat echt leven nooit volledig in balans te vangen is.
Juist het asymmetrische klopt echt.